23 Aralık 2012 Pazar

Tanımakta zorlandığımız yüzlerden, tanımak istemediğimiz yüzlere ulaştık. Zorlansak da bir şeyi istiyorduk. Şimdi istemiyoruz.  En yakın arkadaşımız battaniye oldu. Battaniyeyi çok anar olduk. Kafamıza çekip onu, zorlandığımız her şeyden ve herkesten, istemediğimiz her şeyden ve herkesten- hem de sıcacık şekilde- saklanır olduk. Öyle olması lazımmış "biz gibiler" için. Saklanmazsak, bizim gibiler çok kolay bulunurmuş.  Vurulurmuş. Bunu anladık ve saklandık. Vurulmasak gene de bari..

5 yorum:

cem dedi ki...

biz vuruluruz yine, biliyor musun... hem de battaniyece.

Karōshi dedi ki...

battaniye ne kadar kalınsa ve ne kadar uzunsa.. o kadar mı:) vuruluruz ?

Karōshi dedi ki...

o kadar mı uzakta kaldılar yani insanlar..o kadar mı saklanmak lazım:)

U.T dedi ki...

kıçınız üşümese o battaniyenin yüzüne bakar mısınız acaba ?

Karōshi dedi ki...

Şu an gerçek manada battaniyenin altında olmak isterdim. Kendi battaniyemin.. üşüyorum fena halde..