Bu Kadar..

Benim dışımda biriyle konuşurcasına ellerimi-avuçlarım yere bakar durumda-indirip kaldırıyorum: "Sakin.. sakin.. ol" diyorum. Bu aralar sakin olmanın yollarını aramakla; bulduklarımı da uygulamaya çalışmakla geçiriyorum zamanımı. Çok hızlı yaşıyorum. Hızlı düşünmem ve hızlı hareket etmem bekleniyor benden. Bu aralar dediğim zaman, önümüzdeki haftanın sonunda bitecek. Bu gece bunun mutluluğunu yaşıyorum. Sağlıklı yaşamaya başlayacağımın da göstergesi bu bitiş.

İş yaşamındaki hareketi özel yaşamıma da aktarmanın zamanı geldi, dedim bu sabah. İki alanı aynı hareketlilikte yaşayamıyorum aynı anda. Her pazarı evde uflaya puflaya geçiren "beni", bu sabah yataktan büyük bir enerji ile çıkarmayı başardım. Kahvaltıdan sonra, uzun zamandır beni rahatsız eden "gereksizlerden" kurtulmaya karar verdim. Atılacakları attım. Elimdeki süpürge ile giriştim işe. Kitaplığın tozlarını aldım; kitapları olmaları gereken yerlere yerleştirdim. Hızımı alamadım. Tüm evi temizledim. Anneciğim pek mutlu oldu.

Kızım genç kız oldu, demiştim sanırım. Akşam kendi bedenime bakım yaparken, O'na da yaptık aynını. Genç kız* olduğu gerçeğini özümsemeye başlıyorum ben de, dedim kendi kendime. Artık kucağımda tuttuğum, dudağının kıyısından süt akan bebek değil Suzi. Bu yıla gelinceğe değin kafamdaki görüntü hep buydu. Belki bu duruma alıştığımda yeniden o görüntüye dönüşü yaşarım. Kim bilir. "Sakin... sakin.. ol."durumu bu konuda da geçerli.

Başka ne var ne yok? Yazmayı özledim. Günlük yazmadan yazamadığımı biliyorum. İlk defa bu dönem yazabilecek zamanı bulamadım. Ya da ben yaşlandım. Sabaha dek oturabilen "ben" şimdi en fazla 12 de yatağa gidiyor. Bu gece hariç. Akşamüstü aldığım kas gevşeticinin etkisiyle uyumuşum. Şimdi o uykunun bana getirisini değerlendiriyorum.

Ne güzelmiş "öylesine" yazacak zamanımın olması. Bu gecelik ben bu kadarım. Bu kadar olmayı da özlemişim.

*Delikanlı/Genç erkek vs Genç kız/kadın.. ayrımı yapılmamaktadır bu sözcükle:-)