7 Eylül 2012 Cuma

Haftanın Sonu/BİTİŞ

Bu ülke için söyleyecek sözüm çok azaldı. Sanırım birçoğumuz için de durum aynıdır. Hayatı elinden alınan "gençlerin" gözlerine bakmaya yeltendim bugün. Tek tek bakmak istedim hepsinin gözlerine ama fazla dayanamadım. Acı kendi yüreğimizde yer etmemişken, dayanamama ve tıklayıp sayfayı kapayıverme lüksüne sahibiz. En fazla birkaç günümüzün sabahına korkunç bir ruh haliyle uyanıp, aynı günün akıntısına bırakıp kendimizi "normal" yaşamımıza dönebiliriz-ki mecburuz buna. Bunu yaşayamayacak çok aile var artık ve yaşadığı herhangi bir şeye sevinemeyecek, üzülemeyecek, öfkelenemeyecek, ağlayamayacak olan aynı ailelerin ölü evlatları var artık. Anaları, babaları, kardeşleri cayır cayır yanacak ama o evlatlar hiç bir şey hissetmeyecekler. Hani, Onlar hisseder deriz ya hep ölmüşlerimiz için-demeye devam edelim iyi hissetmek adına ama-hissettiklerinizi söyleyememek gibi kötü bir şey var mı? Ölüm, iletişimin sonudur. İletişimden ayrılmış olmaktır. Aranılan ama ulaşılamayan insan olmaktır. Ulaşılamamayı kendimizin istediği durumlar haricinde, insanın ne zoruna gider bu iletişimsizlik. Bilinmezlik. Çok basit düşünüyorum şu an ve çok gelişi güzel çıkıyor sözcükler. Ne kadar istesem de empati yapabiliyorum ancak. Empati, uzaktan bakış; ötesi olamaz. Uzaktan bakıştan "rahatsız" olduğumda da kaçabilirim. Aynen resimlere, o gözlere bakmaktan rahatsız olduğumdaki gibi...
Nasıl yaşamalıyız? Gözlerimizi kapamadan yaşamak mümkün mü hala? Tıklayıp da o resimleri kapayıvermeden? Çaresizlik, birlikten kuvvet doğar düşüncesinden çoktan ayrıldığımızı söyleyip duruyor artık. Gerçekten inançsızım, umutsuzum.
Anlamsızlık içinde "birşeyler" yapıyorum. "İş" diye bir şey var, çalışılacak. Gelip çalışıyorum. "Ev" diye bir yer var, akşam olunca gidilecek. Gidiyorum. "Ailem" dediğim bir anne, baba, dede ve kız var, sevilecek. Seviyorum. Son cümlede bocaladım. Sevgi, anlamsızlığı çözüyor. Sanırım gözlerimizi sevdiklerimizle güzel zaman geçirmek için kapıyoruz. Hayat çok kısa ve biz başkalarının acılarına tamamen ortak olursak, bizim hayatımız da kabusa döner diye korkuyoruz. Yalan yok, ben bundan korkuyorum. Bir gün illa ki kendi kabusumuzu yaşayacağız diye kendimi avutuyorum ben- utanmamak için gözlerimi kapadığıma. Barış için hala umut var demiyorum ben. Sokaklara dökülsek yaparız, düzeltiriz, kardeş oluruz da demiyorum ben. Hiç inanmıyorum ben. Korkağız(m). Anlamsız "birşeylerimi" yapmaya devam ediyorum ben. Şimdilik korkağım belki de. Düşünmeye ara vermek zorundayım ya da. Gene kendimi affetmeye yöneldim, işte. Bunu yapmazsam, yaşamaya devam etmem zor. Şimdi de bir saat önce bir arkadaşımın bana "Sen çok güzel bir insansın." deyişini hatırladım. Güzel insan olmak nasıl bir şeydir ki? Ben kendi kafamdaki güzel insana ulaşamadım henüz. Bir amaç uğruna ölmek isterdim ben. Öyle ölmeyi becermek. Kırka iki kaldı, umarım bunu başarırım. Güzel insan olurum. Güzel insan olabilecek güce sahip olana dek yaşayabilirim.
BİTTİ(M).

5 yorum:

Vladimir dedi ki...

Güzel insan olmak isteyen insanların işi zor, güzelliklere işaret edip hedef gösterenlerin arasında güzel olmak demek yok olmak demek :(

Karōshi dedi ki...

Haklısın, Vladimir-ki çoğumuz da zaten yok edildik bile.Bedenleri alıp bir yerden diğerine taşımakla yetinmek kaldı bize. Çok olumsuzum ben maalesef..

cem dedi ki...

kafandaki güzel insana ulaşamadığını düşündüğünden arkadaşın sana güzel insan olduğunu söylemiştir zaten. Aksi halde güzelliğini kaybederdin.

Ve benim de umudum yok oluyor artık, kavgaların bitmeyeceği gün gibi ortada. en azından sarılıp öpüşerek bitmeyecek...

bitme(z)...

İDEA dedi ki...

Hani uzun uzun yaz diyorsun ya Karoshi. Yazamayışlarımı kendi benliğinden dökülen cümlelerinle açıklamışsın. Yazamıyorum çünkü kalememimden kan damlayacak diye korkuyorum.

Karōshi dedi ki...

Cem, bitme sen de.. garip bir pazar akşamı.. tarifsiz bir yanı var.. yeltenmiyorum da anlatmaya hiç..

İdea, kalemimizden kan damlarsa ne ala, içi doldurulmuş kaskatı kesilmişlikten iyidir belki de canım ya.. unutmadan olmuyor.. unutunca unutulanlara ayıp oluyor hissindeyim.. of.