8 Ocak 2013 Salı

Harman

Balkon kapısı ağır ağır açıldı. Elinde plastik bir kap vardı. Balkonun hemen altında uzanan alt katın çatısına doğru yürüdü. Boyu ne kadar yetiyorsa uzanmaya, o kadar uzandı. Kabı, karla doldurdu ve yeniden sıcak olduğunu tahmin ettiğim odaya geri döndü. Pencerenin perdesi çekildi ve ben o odanın dışında kaldım.Biraz sonra balkon kapısı bir kez daha açıldı. Bu kez iki plastik kapla çıkageldi. İlk gelişinden farklı bir geliş olduğunu söyleyen boynundaki atkıydı. "Boynu üşümüş küçük insan, soğuğa rağmen çocuk olmak, çocuk kalmak inadındaydı. "
Kardeşi ya yoktu ya da henüz çok küçüktü. Belki de çok büyüktü de evde olmak yerine arkadaşlarıyla bir kafede oturuyordu o an. Yalnız başına çocuk olması lazımdı bugün boynu üşümüş küçük insanın. 
İki kabı aynı çatının üstünde karın içine içine sürdü. İzliyordum. Ne kadar kaldıysa hayata dair ilgim, o denli bir merakla... ki dikkatimi dağıtacak bir ses geldi arkamdan. Gereksiz bir ses. Savuşturdum sesin kaynağını ve yeniden döndüm baktığım yöne.İşlem tamamlanmıştı belli ki, balkon boşalmıştı. Yalnızca kapların izleri kalmıştı çatıda.. ve birazdan minik kar tümseklerine derinlemesine açılan o izler, yeni düşen taneciklerle dolacaklar ve silineceklerdi.
Karşı balkonun penceresi.. 
Bir iki dakika sonra yeniden hareketlendi. Boynundan başka yerleri de üşümüştü küçük insanın. Dışarı çıkmadı. Başını dayadı pencereye, izlemeye koyuldu benim gibi karşı binayı. Ve karşılaştı iki izleyen. 
El sallıyordu.
El sallandı ama dil de çıkarılacaktı; nanik de yapılacaktı. Bunlar da yapıldı karşılıklı.O yaptı, ben yaptım. O yaptı, ben yaptım.
Yorulmadı ama bizim "çocuk". Balkona çıktı. Kar toplarını hazırladı. Asla ulaşamayacakları noktaya bir bir fırlattı: Karşı binanın üçüncü katına; bana. Pes etmedi. Yeniden.. yeniden fırlattı. 
"Çocuk", pes etmez, hayal kurmaya devam eder. Hayal kurmanın anlık keyfi, hedefi tutturmaktan değerlidir.
Hedefi tutturmak derdinde olmayınca, çocuk kalma inadında mı oluyoruz ki biz? Soru ile biten yazıları sevmiyorum.El sallayarak, dil çıkarak ve nanik yaparak bitsin. 
Çocuk kalmaya inat ettiğimin inancı değilse de hayali dolsun kar kokan geceme. Çocukluk kokusuyla harmanlansın kar kokusu. 

2 yorum:

cem dedi ki...

sonucuna bakmadan hayal kurmak ve bundan keyif almak. Belki de sırf bu yüzden çocuk olmak ister insan da çocuk olunca bunu anlamaz...

el sallayıp nanik yapmak serbest mi giderayak.

Karōshi dedi ki...

serbest serbest.. istediğin kadar nanik yap.. ama el sallamak sınırlı.. bir kez sallıcan:)