Tanımakta zorlandığımız yüzlerden, tanımak istemediğimiz yüzlere ulaştık. Zorlansak da bir şeyi istiyorduk. Şimdi istemiyoruz. En yakın arkadaşımız battaniye oldu. Battaniyeyi çok anar olduk. Kafamıza çekip onu, zorlandığımız her şeyden ve herkesten, istemediğimiz her şeyden ve herkesten- hem de sıcacık şekilde- saklanır olduk. Öyle olması lazımmış "biz gibiler" için. Saklanmazsak, bizim gibiler çok kolay bulunurmuş. Vurulurmuş. Bunu anladık ve saklandık. Vurulmasak gene de bari..
5 yorum:
biz vuruluruz yine, biliyor musun... hem de battaniyece.
battaniye ne kadar kalınsa ve ne kadar uzunsa.. o kadar mı:) vuruluruz ?
o kadar mı uzakta kaldılar yani insanlar..o kadar mı saklanmak lazım:)
kıçınız üşümese o battaniyenin yüzüne bakar mısınız acaba ?
Şu an gerçek manada battaniyenin altında olmak isterdim. Kendi battaniyemin.. üşüyorum fena halde..
Yorum Gönder